Tunay nga naman: Mayaman ang karamihan sa mga mag-aaral nito. Sino nga naman ang may-kayang magbayad ng higit sa 40,000 pisong matrikula bawat semestre? Kadalasan, mga anak ng pulitiko at malalaking negosyante ang nag-aaral sa pamantasang ito. Bukod dito, kilala ang mga Atenista bilang inglesero, may magagarang sasakyan, sosyal, apatetiko, at iba pang mga pang-uring may kinalaman sa pagiging elitista.

Itinataya naming ginustong dito mag-aral ng mga kasalukuyang Atenista dahil sa nosyong eksklusibo ang pamantasang ito, at malaking pasahod ang tinatanggap ng mga nagtapos mula dito. Tila may kontradiksyon dito: hindi ba’t itinutulak ng ating pamantasan ang iba’t ibang mga prinsipyo tulad ng tao-para-sa-kapwa, cura personalis, at iba pang may kinalaman sa paglilingkod sa Diyos, sa kapwa, at sa sambayanan?

Gayumpaman, may mga mag-aaral at iba pang mga kilusan sa kasaysayan ng ating pamantasan na sumalungat sa nakasanayang tradisyon. Dulot na rin ng tawag ng panahon, ng kalupitan at karahasang hindi nila maitatangging laganap noon, pinatunayan nilang hindi apatetiko ang lahat ng Atenista. Dito papasok ang mga pangalang Emmanuel Lacaba, Edgar Jopson, Romeo Intengan, at ng mga kilusan ng Pilipinisasyon at Sarilikha, gayon din ang mga pahayagang Rebel Pandayan at ng Matanglawin.

Sa isyung ito na para sa mga bagong saltang Atenista (mga freshmen), inilimbag namin muli ang mga sanaysay at artikulo sa mga nakaraang tomo ng Matanglawin—magmula pa sa mga pinakaunang isyu noong panahon ng diktaduryang Marcos—na may kinalaman sa kasaysayan ng pagkilos ng mga mag-aaral ng Ateneo laban sa kultura ng kawalang-pakialam at pabalik sa misyon ng pagiging lingkod ng kapwa.

Nararapat lamang na buhayin natin muli ang Atenistang tradisyong ito: ang pag-aaklas mula sa isteryotipikong elitista at apatetikong kultura tungo sa mga progresibo at may pakialam na mamamayan. Ito ang hamon sa mga Atenista ngayon.